شرکت سمپاشی حرفه ای تک ارائه دهنده ، سمپاشی ، طعمه گذاری،  شرکت ها ، منزل، ساختمان، سازمان ها؛ سمپاشي سوسک ،ساس ،موش و... مي باشد.
سوسري ها می توانند به طور قطع باکتري هایی همچون اشریشیاکلی، سالمونلا (تیفی و تیفی موریوم) و شیگلا دیسانتري را به انسان منتقل سازند.
آلودگی اکتسابی

اکثر آلودگی هاي اکتسابی بدون علامت بیماري اند. در آنهایی که علایم بالینی دارند اغلب، بیماري خفیف به صورت لنفادنوپاتی منتشر، بزرگی غددلنفاوي گردنی و گاهی اوقات تب خفیف دیده می شود. آلودگی اکتسابی به ندرت می تواند خیلی جدي باشد و در اکثر موارد اندام هاي زنده و دستگاه ها را گرفتار می کند. افراد آلوده ممکن است از التهاب عضله قلبی و التهاب مخ رنج ببرند. به علاوه در برخی بیماران، ضایعات سیستم عصبی مرکزي که شامل توده هاي نکروتیک است، ایجاد می شود. التهاب شبکیه و مشمیه در این نوع آلودگی به ندرت مشاهده می شود. در برخی موارد، تظاهر آلودگی به این انگل بسیار مختصر است. به طوري که فرد مبتلا متوجه نمی شود.

گسترش عفونت در مغز و ریه ها و سایر بافت ها پیش می آید و حتی ممکن است باعث مرگ شود. که این حالت در مرحله حاد آلودگی است. اگر بیماري به مرگ نیانجامد، آلودگی حاد به مزمن تبدیل شده که در این حالت فقط اشکال کیستی وجود دارند و علائمی چون تورم غدد لنفاوي و تب مشاهده می شود. در مراحل اولیه آلودگی، زایت ها وارد ماکروفاژها شده و از اتصال فاگوزوم ها و لیزوزو م ها جلوگیري کرده و تا مدت ها زنده می مانند. آنقدرتقسیم می شوند تا تمام فضاي سلول را اشغال کنند. این گونه تجمع در سلول هاي بدن تصویري را تشکیل می دهد که به آن کیست کاذب می گویند. در نهایت سلول هاي بدن ترکیده و می میرند. انگل هاي آزاد شده از این ترکیدگی تمام بافت ها را در معرض آلودگی قرارمی دهند. این مرحله از آلودگی، در سلول هاي احشار و خون دیده می شوند.
با پیشرفت ضایعات بافتی درروده، آمیب مذکور از طریق سیستم باب وارد جریان خون شده و اولین عضوي را که بیش از همه دچار آلودگی و آسیب می سازد کبد است. دراین عضو، زخم هاي بوجودآمده دربافت هاي تخریب شده تولید آبسه هاي آمیبی می کنند. آبسه ها ممکن است بزرگ شده و به چند سانتیمتر نیز برسند. از این روست که گاه آلودگی به انتاموباهیستولیتیکا را ورم کبدي امیبی نیز می گویند. اگر آبسه ها در جاي دیگر رشد کنند بخشی از آن عضو را از بین می برند. درصورت ادامه وجود انگل درخون، انگل دیگر اعضاي بدن از جمله پوست، مغز، ریه و سایر اندام را هم آلوده می کند.

آنتاموبا هیستولیتیکا
میزبان اصلی این انگل انسان است و از سراسر دنیا گزارش شده است. بخصوص درمناطقی که از لحاظ بهداشتی فقیر هستند، شایع تر است. سوسري ها به همراه حشرات دیگر کیست هاي آلوده این آمیب را از طریق مدفوع و یا پاها و مو هاي خود به آشپزخانه یا ظرف غذا منتقل می کنند. کیست ها تا هفته ها در محیط خارج زنده می مانند و در محلول پرمنگنات پتاسیم که یک نوع ماده ضدعفونی کننده سبزیجات است، نیز از بین نمی روند. کیست ها تنها در لوله گوارش به تروفوزوایت تبدیل می شوند. تروفوزوایت این آمیب در روده بزرگ انسان مستقرشده و با تقسیم دوتایی تکثیر می یابد. تروفوزوایت، پس از سوراخ کردن مخاط وارد بافت زیر مخاط می شود. همانطور که ازکلمه آنتاموبا هیستولیتیکا، به معنی"آمیب هضم کننده بافت زنده" استنباط می شود، این آمیب با ترشح آنزیم سیتولیزین ویاهیستولیتیک لایه سطحی روده راهضم کرده وسپس به قسمت هاي عمیقی نفوذ وایجاد زخم هاي بطري شکل می نماید. که قسمت باریک آنها به طرف فضاي داخل روده و قاعده آنها در بافت روده قراردارد. در اثر باکتري هاي روده اي زخم هاي عفونی شده و در اثر همین عفونت هاي ثانویه بر شدت آسیب افزوده می شود. نفوذ انگل ممکن است آنقدر ادامه یابد تا به لایه عضلانی روده نیز برسد. همانطوریکه مخاط توسط انتاموبا فرسایش می یابد، عروق خونی بریده شده و اسهال خونی بوجود می آید به این نوع اسهال، اسهال خونی آمیبی یا آمیبیازیس روده اي گفته می شود. درآمیبیازیس بیشترآمیب ها در ناحیه سکوم وخم سیگموییدي دیده می شوند. زیرا که در این نواحی به سبب آرام بودن حرکات روده، تثبیت کلنی ها به خوبی انجام می گیرد.در مواردي که آلودگی ها شدید است، قسمت هاي بالارونده روده بزرگ، زایده آپاندیس، راست روده و حتی قسمت آخر آن نیز دچار آزردگی می شود. عدم درمان آمبیازیس به علت از دست دادن آب، الکترولیت ها و خون ممکن است که منجربه مرگ شود. با پیشرفت ضایعات بافتی درروده، آمیب مذکور از طریق سیستم باب وارد جریان خون شده و اولین عضوي را که بیش از همه دچار آلودگی و آسیب می سازد کبد است. دراین عضو، زخم هاي بوجودآمده دربافت هاي تخریب شده تولید آبسه هاي آمیبی می کنند. آبسه ها ممکن است بزرگ شده و به چند سانتیمتر نیز برسند. از این روست که گاه آلودگی به انتاموباهیستولیتیکا را ورم کبدي امیبی نیز می گویند. اگر آبسه ها در جاي دیگر رشد کنند بخشی از آن عضو را از بین می برند. درصورت ادامه وجود انگل درخون، انگل دیگر اعضاي بدن از جمله پوست، مغز، ریه و سایر اندام را هم آلوده می کند.