بیماری های پوستی دومین رتبه بیماری های معمول مربوط به مشاغل هستند و 15 الی 25٪ از این گزارشات مربوط به آفت کش هاست.
از گروه ضد عفونی کننده ها متیل بروماید، دیکلرو پروپن (تلون) و متام سدیم و از گروه علف کش ها پاراکوت، و از گروه قارچ کش ها سولفور-تیرام، بنومیل و کاپتان محرک ورم های پوستی هستند و از مجموعه قارچ کش هایی که به مواد آلرژی زا نیز معروف می باشند، مانب مانکوزب، زینب و تیرام را می توان نام برد.

سه سم سمپاشی زینب- مانب و مانکوزب- از جمله سمومی هستند که با وجود گزارش های متعدد از معایب و ناهنجاری های ناشی از آن طی سال های اخیر در ایران تولید و در سطح وسیع مصرف می شود.
 تحقیقات روی بیش از 2000 کشاورز ارتباط بین ایجاد آسم و آفت کش های گروه فسفره و کار بامات را نشان داده است.
تحقیقات در آلمان نشان داد 40 درصد از کشاورزانی که از سموم بنومیل، کاپتان، پاراتیون، آزینفوس متیل استغاده می کنند دچار آسم می باشند.
تحقیق دیگری بر روی 54 کشاورز نشان داد که برونشیت مزمن در 50 درصد از این افراد شیوع دارد و 66 درصد از آنها دچار کاهش فشار دمی و بازدمی هستند که به علت ضعیف بودن ماهیچه های سیستم تنفسی است.
تحقیقات نشان داده است که سموم سمپاشی پاراکوات، دیلدیرین، مانب و مانکوزب منجر به بیماری پارکینسون یا لرزش غیر ارادی اندام های بدن می شود. افرادی که در حوالی مناطقی زندگی می کنند که در معرض آفت کش ها قرار دارند احتمال بروز بیماری پارکینسون در آنها بیشتر است و افرادی که در معرض علف کش ها هستند 4 برابر و افرادی که در معرض حشره کش ها هستند 3، الی 4 برابر احتمال بروز بیماری پارکینسون در آنها بیشتر است.